نامۀ ۱۳ نهج البلاغه
مقدمه
- امام (ع) در این نامه مالک اشتر را به فرماندهی سپاه که پیشتر به سوی معاویه روانه کرده بود برمیگزیند و برتریهای وی را به آن دو گوشزد میکند[۱].
- این نامه را پیش از رضی، نصر بن مزاحم منقری در وقعة الصفین و ابن اعثم در الفتوح گزارش کردهاند. از شواهد تاریخی چنین برمیآید که تاریخ صدور این نامه سال ۳۶ هجری است[۲].
فرازی از نامه
- من مالک اشتر پسر حارث را بر شما و سپاهیانی که در فرمان شماست، امیر کردم. گفته او را بشنوید و از وی فرمان برید! او را چون زره و سپر نگهبان خود کنید که مالک نه سستی است و نه لغزش؛ نه کندی کند آنجا که شتاب باید و نه شتاب گیرد آنجا که کندی شاید[۳].
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 762.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 762.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 762.