محیی الدین ابن عربی
محیی‌الدین محمّد بن علی بن محمّد بن العربی طائی حاتمی معروف به «ابن عربی» و «شیخ اکبر»، (متولد ۵۶۰ق، مورسیا و متوفای ۶۳۸ق، دمشق)، فیلسوف، عارف و شاعر مسلمان عرب اهل اندلس، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: «عبدالصمد بن محمد بن ابی الفضل حرستانی»، « ابوالخیر احمد بن اسماعیل بن یوسف طالقانی قزوینی»، «محمد بکری»، «یونس بن یحیی بن ابی الحسن عباسی هاشمی» و « ابوالقاسم عبدالرحمان بن غالب شراط» به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «الاحاديث القدسية»، «الامر المحكم المربوط فيما يلزم اهل طريق الله من الشروط»'، «انشاء الدوائر»، «التجليات الالهية» و «تفسیر ابن عربی» برخی از این آثار است[۱]