لهو و لعب

مقدمه

لهو یعنی سرگرمی، لعب یعنی بازی. لهو و لعب به کارهای بیهوده و بی‌ثمری گفته می‌شود که وقت و سرمایه تلف می‌شود و هیچ بازدهی ندارد و تنها سرگرمی و خوشگذرانی در آن است. یک مسلمان متعهد از بازیچه و سرگرمی‌های بیهوده و هدر دادن عمر و فرصت پرهیز می‌‌کند.
با توجه به اینکه آخرت مقصود نهایی سیر بشر است و بهشت برترین هدف مورد نظر، قرآن کریم دنیا را نوعی بازیچه و سرگرمی می‌شمارد که انسان‌های عاقل به آن سرگرم نمی‌شوند تا از آخرت و هدف اصلی باز مانندوَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ^[۱] و از اینکه زندگی و زن و فرزند انسان را مشغول کند و از یاد خدا باز دارد، نهی می‌‌کنديَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ^[۲]. از این رو در برخی روایات، لهو و لعب به موسیقی و ساز و آواز تفسیر شده است، چون غفلت می‌‌آورد و انسان را از توجه به خدا و عبادت و فلسفه خلقت باز می‌‌دارد^[۳].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی

پانویس

↑ و اگر می‌دانستند زندگانی این جهان جز سرگرمی و بازیچه‌ای نیست و بی‌گمان زندگی سرای واپسین است که زندگی (راستین) است» سوره عنکبوت، آیه ۶۴.
↑ «ای مؤمنان! مبادا دارایی‌ها و فرزندانتان شما را از یاد خداوند باز دارد و آنان که چنین کنند زیانکارند» سوره منافقون، آیه ۹.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.

[1] و اگر می‌دانستند زندگانی این جهان جز سرگرمی و بازیچه‌ای نیست و بی‌گمان زندگی سرای واپسین است که زندگی (راستین) است» سوره عنکبوت، آیه ۶۴.

[2] «ای مؤمنان! مبادا دارایی‌ها و فرزندانتان شما را از یاد خداوند باز دارد و آنان که چنین کنند زیانکارند» سوره منافقون، آیه ۹.

[3] محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.

[۱]

[۲]

[۳]