خار مغیلان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Hosein (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

خار درخت “امّ غیلان”، امّ غیلان درخت خارداری است که در بادیه می‌‌روید که گاهی به اندازه درخت سیب یا کوچک‌تر می‌‌شود[۱]. در مرثیه‌ها چنین گفته می‌‌شود که پس از شهادت امام حسین(ع) و حمله دشمن به خیمه‌ها و به آتش کشیدن آنها، کودکان آواره دشت و بیابان شدند و دو کودک در بیابان، دور از جمع اهل بیت، گم شدند و شب زیر خار مغیلان پناه گرفتند و جان باختند[۲]. در منابع معتبر تاریخی چنین چیزی نیامده است[۳].

منابع

پانویس

  1. لغت‌نامه، دهخدا «ام غیلان».
  2. معالی السبطین، ج ۲، ص ۸۹.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۰.