خاندان اشعری
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
از عرب تباران ساکن در قم بودند که به داشتن مذهب تشیع معروفیت داشتند. این خاندان، علاقمند به کسب علم و دانش بودند و همین امر سبب گردید که از میان این خاندان، رجال و دانشمندان شیعی فراوانی برخیزند. خاندان اشعری اصالتاً از اعراب قحطانی یمن بودند و چون جدّ اعلای ایشان به نام «ادریه» به هنگام تولد سر پر مویی داشت، به «اشعر» یعنی پر مو شهرت یافتند و این نام در میان اولاد و فرزندان او مرسوم گشت. نخستین اشعری در زمان رسول خدا(ص) اسلام آورد، پیامبر(ص) در مدح ایشان فرمودند: خداوند اشعریان را از خرد و کلان بیامرزد. اشعریان با سابقه طولانی در ایران و بیان احادیث ائمه(ع) سرآمد بودند و چون با ائمه(ع) در ارتباط بودند، بدون واسطه از ایشان حدیث نقل می‌کردند[۱]. گروهی از خاندان اشعری، از یاران صادیق امام رضا(ع) بودند.[۲]
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج۲، ص۲۴۷.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۲۶۳.