دنیادوستی در حدیث

روایات مربوطه

امام صادق(ع) فرمودند: "دنیادوستی اساس و منشأ تمامی اشتباهات و گناهان است"^[۱]؛
امام صادق(ع) فرمودند: "ضرر دو گرگی که به ابتدا و انتهای گله‌ای بی‌چوپان حمله برند، برای آن گله، بیشتر از ضرر دنیادوستی و مقام‌خواهی برای دین انسان مسلمان نیست" ^[۲]؛
پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "دینار و درهمْ کسانی که پیش از شما بودند را هلاک کردند، و شما را نیز همین دو هلاک می‌سازند" ^[۳]؛
امام صادق(ع) فرمودند: "هرکس بیشتر به دنیا چنگ زند، هنگام جدائی از آن بیشتر حسرت می‌برد" ^[۴]؛
امام صادق(ع) فرمودند: "هرکس دل‌بسته دنیا شود، خود را به سه امر پیوند زده است: اندوهی که پایان ندارد، و آرزوئی که به‌دست نمی‌آید، و امیدی که برآورده نمی‌شود" ^[۵]^[۶].

منابع

مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۲

پانویس

↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: رَأْسُ‌ كُلِّ خَطِيئَةٍ حُبُّ الدُّنْيَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.
↑ « عَنْ حَمَّادِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ‌ مَا ذِئْبَانِ ضَارِيَانِ فِي غَنَمٍ قَدْ فَارَقَهَا رِعَاؤُهَا أَحَدُهُمَا فِي أَوَّلِهَا وَ الْآخَرُ فِي آخِرِهَا بِأَفْسَدَ فِيهَا مِنْ حُبِّ الْمَالِ وَ الشَّرَفِ فِي دِينِ الْمُسْلِمِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.
↑ « عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص)‌ إِنَّ الدِّينَارَ وَ الدِّرْهَمَ أَهْلَكَا مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ وَ هُمَا مُهْلِكَاكُمْ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۶.
↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: مَنْ كَثُرَ اشْتِبَاكُهُ بِالدُّنْيَا كَانَ أَشَدَّ لِحَسْرَتِهِ عِنْدَ فِرَاقِهَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.
↑ « عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ‌ مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْيَا تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِثَلَاثِ خِصَالٍ هَمٍّ لَا يَفْنَى- وَ أَمَلٍ لَا يُدْرَكُ وَ رَجَاءٍ لَا يُنَالُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.
↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۲۷۵-۲۷۶.

[1] « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: رَأْسُ‌ كُلِّ خَطِيئَةٍ حُبُّ الدُّنْيَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.

[2] « عَنْ حَمَّادِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ‌ مَا ذِئْبَانِ ضَارِيَانِ فِي غَنَمٍ قَدْ فَارَقَهَا رِعَاؤُهَا أَحَدُهُمَا فِي أَوَّلِهَا وَ الْآخَرُ فِي آخِرِهَا بِأَفْسَدَ فِيهَا مِنْ حُبِّ الْمَالِ وَ الشَّرَفِ فِي دِينِ الْمُسْلِمِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.

[3] « عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص)‌ إِنَّ الدِّينَارَ وَ الدِّرْهَمَ أَهْلَكَا مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ وَ هُمَا مُهْلِكَاكُمْ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۶.

[4] « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: مَنْ كَثُرَ اشْتِبَاكُهُ بِالدُّنْيَا كَانَ أَشَدَّ لِحَسْرَتِهِ عِنْدَ فِرَاقِهَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.

[5] « عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ‌ مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْيَا تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِثَلَاثِ خِصَالٍ هَمٍّ لَا يَفْنَى- وَ أَمَلٍ لَا يُدْرَكُ وَ رَجَاءٍ لَا يُنَالُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.

[6] مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۲۷۵-۲۷۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]