نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
بر اثر تجاوز قدرت‌های بزرگ، امنیت از میان حکومت‌های کوچک و ملت ضعیف رخت برخواهد بست و آزادی و امنیت مفهومی نخواهد داشت. رسول خدا (ص) می‌فرمایند: ظهور مهدی (ع) هنگامی خواهد بود که دنیا آشفته و پر از هرج‌ومرج گردد و گروهی به گروه دیگر یورش برند، نه بزرگ به کوچک رحم کند و نه نیرومند بر ضعیف[۱]. جنایات بسیاری پیش از ظهور حضرت در جهان رخ می‌دهد که اعدام کودکان خردسال، سوزاندن کودکان، قطعه‌قطعه کردن آدم‌ها با ارّه از جمله آن‌هاست. حضرت علی (ع) می‌فرمایند: سفیانی گروهی را مأمور می‌کند تا کودکان را در محلی جمع کنند، آن‌گاه روغن را برای سوزاندن آنان داغ می‌کند، کودکان می‌گویند: اگر پدران ما با تو مخالفت کردند، گناه ما چیست که باید سوزانده شویم؟ او دو تن به نام‌های حسن و حسین را از میان کودکان بیرون می‌کشد و به دار می‌آویزد. پس از آن به سوی کوفه می‌رود و همان رفتار را با کودکان آن‌جا انجام می‌دهد و از آن‌جا بیرون می‌رود و باز جنایت می‌کند و در حالی که در دستش نیزه‌ای قرار دارد، زنی باردار را دستگیر می‌کند و آن را به یکی از یارانش می‌سپارد و فرمان می‌دهد که در وسط خیابان به او تجاوز کند. او پس از تجاوز، شکم زن را می‌درد و جنینش را بیرون می‌آورد و هیچ کس نمی‌تواند چنین وضعیت هولناکی را تغییر دهد[۲].
ابو حمزه ثمالی می‌گوید: امام باقر (ع) فرمود: ای ابا حمزه! حضرت قائم (ع) قیام نمی‌کند مگر در دورانی که خوف و ترس شدید و مصیبت‌ها و فتنه‌ها بر جامعه حاکم باشد... تا جایی که هر آرزومندی هرشب و روز آرزوی مرگ می‌کند[۳].
به اسارت رفتن مسلمانان[۴]، فرورفتن در زمین، افزایش مرگ‌های ناگهانی[۵]، ناامیدی مردم از نجات[۶]، نداشتن دادرس و پناه[۷] و جنگ و کشتار[۸] از جمله اوضاع پیش از ظهور است[۹].
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط