بشیر بن جابر بن عراب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۱۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

نسب وی را چنین گفته‌اند: بشیر بن جابر بن عراب بن عوف بن ذوالة بن شبوه عبسی[۱] ابن عبدالبر[۲]، نام جدش را «غراب» که تصحیف «عراب» است[۳] ثبت کرده و نسب او را «عتکی» یا «غافقی» دانسته است که با «عبسی» بودن وی که زیر مجموعه‌ای از آن دو می‌باشد، منافات ندارد. بشیر در وفدی نزد پیامبر آمد و اسلام آورد[۴]، اما روایتی از وی تقل نشده است[۵]. بنا به گزارشی، وی شاهد فتح مصر بود[۶].

در برخی منابع تفسیری از قول بشیر نقل شده که ابن مسعود نماز گزارد و شنید که مردم همراه امام جماعت در قرائت هم صدا شده‌اند. از این رو، پس از پایان نماز به آنها گفت: مگر آیه ﴿وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا[۷]. را نشنیده‌اید؟[۸] برادر بشر، محمد نیز از صحابه بود و در فتح مصر شرکت داشت[۹].[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۴۴۱.
  2. ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۶.
  3. ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۸.
  4. ابن حجر، ج۱، ص۴۴۱.
  5. سمعانی، ج۳، ص۳۹۸؛ زبیدی، ج۳، ص۱۹۳؛ ابن ماکولا، ج۵، ص۱۰۹ و ج۷، ص۱۳.
  6. ابن حجر، ج۱، ص۴۴۱؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۲؛ ابن ماکولا، ج۷، ص۴۴۱.
  7. «و چون قرآن خوانده شود بدان گوش فرا دهید و خاموش بمانید باشد که بر شما بخشایش آورند» سوره اعراف، آیه ۲۰۴.
  8. طبری، ج۹، ص۲۱۶.
  9. ابن حجر، ج۶، ص۶
  10. سامانی، سید محمود، مقاله «بشیر بن جابر بن عراب»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۴۶.