ابوبحر بکراوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Hosein (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

نام و نسب او عبدالرحمان بن عثمان بن ابی‌امیه است که در انتساب به جد بالای خود ابوبکره ثقفی، به او بکراوی می‌گویند[۱]. وی از محدثان بصری است که احادیثش مورد قبول محدثان قرار نگرفته و رجال شناسان نیز وی را تضعیف کرده‌اند[۲] هرچند برخی وی را ثقه می‌دانند[۳]. مرگش در سال ۱۹۵ رخ داد[۴]. بنابراین، نمی‌تواند از صحابه باشد و احادیث نقل شده از وی، با چندین واسطه به رسول خدا(ص) می‌رسد. اما دولابی او را در صحابه مشهور به کنیه آورده[۵] و حدیثی از وی بدین مضمون نقل کرده است که هر کس خدا بدو روی نکو و جایگاه شایسته داد و پدر و مادرش را عیب‌ناک نکردند [۶]، از برگزیدگان خدا در روز قیامت است[۷]. ابن حجر این احتمال را داده که حدیث مرسل باشد[۸]. دولابی، حدیث دیگری با همین مضمون نقل کرده که سندش به ابوبحر منتهی نمی‌شود، ولی چند تن از افراد یاد شده در سلسله سند آن، با حدیث ابوبحر مشترک تکرار هستند[۹]. حدیث ابوبحر در کتاب دیگر تکرار نشده، ولی حدیث دوم در منابع دیگر تکرار شده و شبیه آن در کتاب‌های شیعی، با سندی که به ائمه می‌رسد یافت می‌شود[۱۰][۱۱]

منابع

پانویس

  1. ابن حبان، ج۲، ص۶۱؛ سمعانی، ج۱، ص۳۸۴.
  2. بخاری، ج۵، ص۳۲۱؛ ابن معین، ج۲، ص۱۶۵؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۰۱؛ عقیلی، ج۲، ص۳۳۵؛ ابن عدی، ج۴، ص۲۹۶.
  3. عجلی، ج۲، ص۲.
  4. بخاری، ج۵، ص۳۲۱؛ ابن حبان، ج۲، ص۶۱.
  5. دولابی، ج۱، ص۳۶.
  6. (و لم یشنه والداه؛ در روایت دیگر: فی موضع لا بشینه که کنایه از پاکی مولد است)
  7. دولابی، ج۱، ص۳۶؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۹.
  8. ابن حجر، ج۷، ص۲۹.
  9. دولابی، ج۱، ص۳۶.
  10. صدوق، ص۱۶۶.
  11. داداش نژاد، منصور، مقاله «ابوبحر بکراوی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۱۳۹-۱۴۰.