علامه حلى
حسن بن یوسف بن علی بن مطهر اسدی مشهور به علامه حلی (متولد ۶۴۸ق، حله و متوفای ۷۲۶ق، نجف)، فقیه، متکلم و مرجع جهان تشیع در زمان خود، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی؛ همچون: محقق حلی و سید بن طاووس به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «الفین بر لزوم عصمت امام علی»، «مختلف الشیعه»، «منهاج الکرامه»، «الجوهر النضید»، «خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال و «کشف المراد» برخی از این آثار است[۱]