استنفار

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

استنفار: درخواست کوچ برای یاری رساندن. واژه یاد شده به مناسبت در باب جهاد به کار رفته است. اگر امام(ع) یا نایب خاص او از گروهی برای جهاد استنفار کند، اجابت بر آنان واجب کفایی است[۱] وجوب یاد شده تا زمانی که افراد قیام کننده برای جهاد در حد کفایت نباشند و نیز در صورتی که جهاد بر آنان واجب عینی باشد، مشروط به اذن پدر و مادر نیست. در صورت قیام افراد به جهاد در حد کفایت در واجب کفایی، پدر و مادر می‌توانند مانع جهاد فرزند شوند[۲][۳].

منابع

پانویس

  1. ریاض المسائل، ج۷، ص۴۴۷-۴۴۲.
  2. جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۵.
  3. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۱۶۶.