بحث:آیه مودت در قرآن

مقدمه

درباره استثنای ﴿إِلَّا الْمَوَدَّةَ﴾ دو قول گفته شده است:

1. این استثناء منقطع است، زیرا مودت اهل‌بیت به وسیله اسلام واجب شده است، بنابراین پاداش رسالت نیست.
2. اینکه استثناء متصل است و معنی آن است که من از شما در مقابل رسالتم مزدی درخواست نمی‌کنم مگر مودت اهل‌بیتم که همین مودت را مزد خودم قرار داده و به آن رضایت دارم، مثل آنکه تو از دیگری درخواستی می‌کنی، آن شخص می‌خواهد به شما نیکی کند به او میگویی: تو اگر میخواهی نسبت به من نیکی کنی، نیازم را برطرف کن، بنابراین احتمال دارد معنی آیه این‌گونه باشد که من برای رسالتم چیزی از شما درخواست نمی‌کنم مگر دوست داشتن اهل‌بیتم را که این نیز، سودش به خودتان باز می‌گردد، پس مانند آن است که بفرماید: من از شما اساساً مزدی درخواست ننموده‌ام همچنان که بیان آن در تفسیر آیه ﴿مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ﴾ آمده است. به گفته طبری در بسیاری از روایات اهل تسنن نیز، ﴿قُرْبَى﴾ به نزدیکان پیامبر اکرم (ص) تفسیر شده است. خود ایشان نیز، همین نظر را برگزیده و برخی از این روایات را گزارش کرده است. سیوطی نیز برخی از آن روایات را آورده است. با توجه به آنچه گذشت این آیه دلالت دارد بر اینکه اجر رسالت پیامبر این است که خویشان او را دوست داشته باشیم و مصداق خویشان پیامبر، حضرت زهرا و امیرمؤمنان و فرزندان معصوم او (ع) هستند و این اجر در واقع در راستای هدایت مردم و سعادت آنان است.