داوود بن عطاء مدنی مزنی
آشنایی اجمالی
ابوسلیمان داود بن عطاء مدنی مزنی اهل مدینه[۱] و از موالی زبیر و به نقلی از موالی قبیله مزینه بود.[۲] ابن حبّان می‌‌نویسد که ابوسلیمان به داوود بن ابی عطاء نیز شهرت داشت.[۳] وی از اصحاب امام صادق(ع) به شمار می‌‌رفت[۴] و از آن حضرت روایاتی نقل کرده است.[۵] از دیگر استادان مدنی در علم حدیث، کسانی چون موسی بن عقبه، صالح بن کیسان و زید بن اسلم را می‌‌توان نام برد.[۶] تقریباً تمامی رجال شناسان اهل سنت، ابوسلیمان را محدثی ضعیف و متروک الحدیث دانسته‌اند.[۷] ابن حبّان گفته است که وی در نقل احادیث بسیار دچار خطا و اشتباه شده است.[۸]۸ علامه از رجال‌نویسان امامیه نیز به نقل از ابن عقده، بر ضعیف بودن وی تأکید کرده است.[۹] مدنی دارای شاگردان و راویان بسیاری بوده که عباد بن یعقوب اسدی ازدی،[۱۰] عبدالملک بن مسلم و ابراهیم بن منذر[۱۱] از آن جمله‌اند. کتاب النوادر اثر اوست.[۱۲].[۱۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ المجروحین ۱/۲۸۹.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۱۹۳.
- ↑ المجروحین ۱/۲۸۹.
- ↑ رجال الطوسی ۱۹۰ و۱۹۱.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۳۶۳.
- ↑ تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.
- ↑ التاریخ الکبیر ۳/۲۴۳ الجرح و التعدیل ۳/۴۲۱.
- ↑ المجروحین ۱/۲۸۹.
- ↑ خلاصة الاقوال ۲۲۱.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۳۶۳.
- ↑ تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.
- ↑ الذریعه ۲۴/۳۳۰.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۳۲۷.