بررسی سندی زیارت جامعه کبیره (مقاله)
بررسی سندی زیارت جامعهٔ کبیره، عنوان مقاله‌ای است که به تحقیق پیرامون سند این زیارت می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۵ صفحه‌ای ابتدا با زبان عربی و به قلم محمد السند نگاشته شده، سپس با ترجمهٔ مهناز فرحمند به زبان فارسی در فصلنامه سفینه (شماره ۱۵، تابستان ۱۳۸۶) انتشار یافته است.[۱]
| بررسی سندی زیارت جامعهٔ کبیره | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی ترویجی |
| زبان | فارسی |
| زبان اصلی | عربی |
| نویسنده | محمد السند |
| مترجم | مهناز فرهمند |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه سفینه |
| وابسته به | موسسه فرهنگی نبأ مبین |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | تابستان ۱۳۸۶ |
| شماره | ۱۵ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیدهٔ مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیدهٔ مقاله می‌نویسد: «زیارت جامعهٔ کبیره از امام هادی (ع) روایت شده است و در شناخت ویژگی‌های امامان معصوم (ع) مضامین بلندی را در بر دارد. دربارهٔ سند این زیارت، بحث‌هایی مطرح شده است.»
- وی در ادامه این مطلب را مطرح می‌کند: «نگارنده در این گفتار، ابتدا از ضوابطی که در ارزیابی حدیث بر مبنای طریق روایتی آن آورده است، نتیجه می‌گیرد که کلام دانشمندان رجالی پیشین، آخرین کلام در باب وضع راویان نیست. آن‌گاه درباره موسی بن عمران نخعی بحث می‌کند و بر اساس مشایخ و راویان، وثاقت او را نشان می‌دهد. سپس دربارهٔ صحت سند زیارت جامعه، از چند دیدگاه دیگر سخن می‌گوید.»[۲]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- شرح حال مؤلف؛
- مقدمه؛
- ملاک توثیق و تضعیف؛
- وضع رجالی موسی بن عمران نخعی؛
- طریق روایی موسی بن عمران نخعی؛
- موسی بن عمران، راوی اغلب روایات عمویش نوفلی؛
- عمده روایات نوفلی دربارهٔ معارف است؛
- اعتماد بزرگان بر روایات او؛
- کسانی که از آنها روایت کرده است؛
- کسانی که از او روایت کرده‌اند؛
- صحت سند زیارت جامعهٔ کبیره؛
- سوال او از امام هادی؛
- بیان امام هادی؛
- توثیق نخعی به وسیلهٔ بزرگان؛
- اقوال علما در باب سند و متن زیارت جامعهٔ کبیره؛
- استشهاد علما به زیارت جامعهٔ کبیره؛
- امام زمان و زیارت جامعهٔ کبیره؛
- زیارت جامعهٔ کامله؛
- پیوست-فهرست روایات موسی بن عمران نخعی؛
- منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
آیت‌الله محمد السند (متولد ۱۳۸۲ ق، بحرین)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید محمد صادق روحانی، میرزا هاشم آملی، حسین وحید خراسانی، عبدالله جوادی آملی، حسن حسن زاده آملی، سید محمد رضا گلپایگانی، جواد تبریزی، سید علی فانی، اصفهانی فرا گرفت. همکاری با شبکه رافد و نویسندگی در موسسه آل‌البیت از جمله فعالیت‌های وی است.
او علاوه بر تدریس در حوزهٔ علمیه، بیش از ۲۴ مقاله و ۴۸ کتاب نگاشته است. الإمام الحسن بن علی؛ شجاعة ، قیادة، و حکمة سیاسیة، أسرار زیارة الأربعین، آیتان محکمتان؛ نظرة تفسیریّة على آیتی النّور والتّطهیر، الإجتهاد والتّقلید فی علم الرّجال و أثره فی التّراث العقائدی، الغلو و الفِرَق الباطنیّة، رواة المعارف بین الغلاة و المقصرة، الشّعائر الدّینیّة؛ نقد و تقییم، الرّأی الآخر فی الوحدة و التّقریب، إتمام المسافر فی جمیع مشاهد الأئمّة، الرّجعة، بین الظّهور والمعاد، عوالم الإنسان و منازله، العقل العملی و قضایاه و سند الأصول؛ بحوث فی أصول القانون و مبانیّ الأدلّة برخی از آثار او است.[۳]