فسق
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
مقدمه
- فسق: اصل آن به معنای بیرون آمدن چیزی از پوسته خود است. از این رو به کسی هم که از حریم احکام دین بیرون می‌رود و از فرمان خدا خارج می‌شود، یا از مسیر فطرت انسانی بیرون رود و متعهد به احکام شرع و حلال و حرام الهی نباشد، فاسق گفته می‌شود. به تعبیر بعضی از کتب لغت، "فسق" خروج از طاعت خداست و "فسوق"، ورود به معصیت الهی است و این هر دو واژه در قرآن به کار رفته است. در جایی هم مؤمن و فاسق را در مقابل هم قرار داده است﴿أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقًا لَا يَسْتَوُونَ﴾[۱] که می‌رساند خروج از دایره ایمان هم نوعی فسق است. به کسی که آشکارا مرتکب گناه شود "مُتجاهر به فسق" گفته می‌شود [۲].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «آیا آنکه مؤمن است همگون کسی است که نافرمان است؟ (هرگز) برابر نیستند» سوره سجده، آیه ۱۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.