ولایت اهل کتاب

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ولایت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ﴾^[۱].
منظور از اتخاذ یهود و نصاری (اهل کتاب) اولیا در آیه، نهی از دوستی با آنان است ^[۲] و ذیل آیه مذکور، فلسفه نهی از ولایت‌پذیری از اهل کتاب را بیان کرده که عبارت از تأثیرپذیری فرهنگی و همرنگ آنان شدن است و در این زمان، فرهنگ و روش زندگی دوستداران غرب، پیشِ‌رویِ دیگران است، که حاکی از تأثیرپذیری اخلاقی و روحی از آنان است.^[۳]

↑ «ای مؤمنان! یهودیان و مسیحیان را دوست مگیرید که آنان (در برابر شما) هوادار یکدیگرند و هر کس از شما آنان را دوست بگیرد از آنان است؛ بی‌گمان خداوند گروه ستمگران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۵۱.
↑ درباره اینکه اتخاذ اولیا، به چه معناست، صاحب تفسیر المیزان اقوالی را نقل کرده و آنها را رد می‌کند و به معنای دوستی را می‌پذیرد. المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۳۷۰.
↑ حق‌جو، عبدالله، ولایت در قرآن، ص:۴۴-۴۵.