از امامتپدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
اين مدخل از زیرشاخههای بحث
دینداری است. "
دینداری " از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل
دینداری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
روایات مربوطه
امام سجاد (ع) فرمودند: "هر کس به آنچه خداوند بر او واجب کرده عمل کند، در شمار بهترین مردمان است"[۱] .
امام صادق (ع) درباره آیه شریفه ﴿ اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا ﴾ [۲] ، فرمودند: بر واجبات صبر ورزید و بر سختیها یکدیگر را به صبر فراخوانید، و با ائمه (ع) پیوند خود را مستحکم سازید" [۳] .
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "به واجبات خداوند عمل کن، تا پرهیزگارترین مردمان باشی"[۴] .
امام باقر (ع) فرمودند: "همه چشمها در قیامت گریانند مگر سه چشم: چشمی که در راه خدا شب زندهداری کند، و چشمی که از ترس خدا اشک ریزد، و چشمی که از محارم الهی پوشیده شود" [۵] .
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "هر کس گناهی را از ترس خداوند متعال ترک کند، خداوند او را در روز قیامت راضی گردانَد" [۶] [۷] .
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل میشوید:
↑ « قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ(ع): مَنْ عَمِلَ بِمَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ، فَهُوَ مِنْ خَيْرِ النَّاسِ» ؛ اصول کافی، ج ۲، ص ۸۱.
↑ «شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.
↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ(ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ! اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا قَالَ: اصْبِرُوا عَلَى الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَلَى الْمَصَائِبِ وَ رابِطُوا عَلَى الْأَئِمَّةِ(ع)» ؛ اصول کافی، ج ۲، ص ۸۱.
↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): اعْمَلْ بِفَرَائِضِ اللَّهِ تَكُنْ أَتْقَى النَّاسِ» ؛ اصول کافی، ج۲، ص ۸۲.
↑ « عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(ع) قَالَ: كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ غَيْرَ ثَلَاثٍ عَيْنٍ سَهِرَتْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ عَيْنٍ فَاضَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَ عَيْنٍ غُضَّتْ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ» ؛ اصول کافی، ج ۲، ص ۸۰.
↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): مَنْ تَرَكَ مَعْصِيَةً لِلَّهِ مَخَافَةَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَرْضَاهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ» ؛ اصول کافی، ج ۲، ص ۸۱.
↑ مظاهری، حسین ، دانش اخلاق اسلامی ، ج۳، ص ۶۹-۷۰.