محمد بن احمد بن منصور نحوی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابوبکر محمد بن احمد بن منصور خیاط نحوی، ملقب به ابن خیاط اهل سمرقند بود و سپس به بغداد هجرت کرد[۱] ابوالقاسم زجاج و ابوعلی فارسی از او علم آموختند. میان او و زجاج در بغداد، بحث و مناظره‌ای در گرفت. وی در نحو، مذهب بصریان و کوفیان را به هم آمیخت و عالم به نحو، لغت و مردی خوش اخلاق بود. آثار او نحو کبیر، معانی القرآن، المقنع فی النحو و الموجز فی النحو هستند. وی در سال 320 در بصره درگذشت [۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الفهرست ( الندیم ) 89.
- ↑ معجم الادبا 17 / 141ـ 142.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص 381.