عبدالرحمن بن ابی‌لیلی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
عبدالرحمان بن ابی‌لیلی از تابعین بزرگ اصحاب و اهل کوفه و از شیعیان مخلص و یاران با وفای امیرمؤمنان(ع) بود[۱] وی در صفین با هفت فرزندش حضور داشت و حضرت را یاری کرد[۲].
کشّی به سند خود از اعمش نقل می‌کند که گفت: عبدالرحمان را در حالی دیدم که حجاج بن یوسف ثقفی او را کتک می‌زد؛ به طوری که دو کتفش سیاه شد، سپس حجاج بن یوسف ثقفی او را وادار کرد تا به علی(ع) ناسزا بگوید، پلیس همراهش نزدِ او رفت و گفت: کذابین و دروغگویان را لعن کن. عبدالرحمان در جمع مردم کذابین را لعن کرد و نام علی(ع)، ابن زبیر و مختار را بر زبان جاری کرد. اما او توریه کرد و مرادش از لعن غیر از امیرالمؤمنین(ع) بود[۳].[۴]
جستارهای وابسته
- ابولیلی الانصاری (پدر)
- محمد بن عبدالرحمان بن ابی لیلی (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۴۸، ش۲۸؛ رجال برقی، ص۶.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲۸؛ وقعة صفین، ص۴۴۸.
- ↑ ر.ک: رجال کشی، ص۱۰۱، ش۱۶۰.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۷۹۱.