شرف الدوله

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

پس از مرگ عضدالدوله، سپاه و بزرگان دیلم پسر او، ابوکالیجار مرزبانی را با لقب صمصام الدوله به امارت برداشتند. وی در نخستین اقدام، دو برادر خود را به فارس گسیل کرد تا پایتخت پدری را از دست اندازی دیگر برادرش، ابوالفوارس شیردل یا شیرذیل، که با لقب شرف‌الدوله بر کرمان فرمان می‌راند نگه دارند؛ اما شرف الدوله پیش از آن، بر شیراز دست یافت و به جای پدر نشست و نام برادر را از خطبه بینداخت و پس از چندی، بصره و اهواز را تسخیر کرد و سپاه صمصام الدوله را در هم کوبید و در سال ۳۷۶ ق. بغداد را نیز تصرف کرد[۱]. دوران امارت شرف الدوله یکسره در جنگ و درگیری با برادران و دیگر افراد خاندان بویه سپری شد. درگیری‌های خانمان‌سوزی که اتحاد و یکپارچگی بویهیان را در هم ریخت و اساس اقتدار آنان را به‌شدت متزلزل ساخت و هر امیری برای حفظ امارت باد آورده خویش، همواره در صدد برانداختن دیگری بود و در این راه، از هیچ کاری فروگذار نمی‌کرد؛ چنانکه صمصام الدوله، شرف الدوله، بهاءالدوله، مؤیدالدوله و فخرالدوله چنین کردند..[۲].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس