تبتل

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Hosein (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تبتل (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

واژه تبتُل به معنی انقطاع الی الله است در عبادت و نیت است: (مفردات راغب، ص ۱۰۷، [بَتَلَ]

﴿إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا * وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلً[۱]

نکات

در این دو آیه:

  1. توجه کامل به پروردگار و انقطاع از غیر او، توصیه خداوند به پیامبر است.
  2. یاد خدا و انقطاع از غیر او توأم با توسعه زندگی مادی از سفارش‌های قرآن به پیامبر: ﴿إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا[۲] تو در روز تلاشی طولانی داری.
  3. لزوم تبتل و توجه کامل به خدا و انقطاع از دیگران و توقعات بی‌جا برای رهبران جامعه اسلامی مطرح شده است[۳].

منابع

پانویس

  1. «تو را در روز، کوششی دراز دامن است * و نام پروردگارت را یاد کن و از همه بگسل و بدو بپیوند» سوره مزمل، آیه ۷-۸.
  2. «تو را در روز، کوششی دراز دامن است» سوره مزمل، آیه ۷.
  3. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۲۶۴.