سریج بن یونس بن ابراهیم بغدادی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابوحارث سریج بن یونس بن ابراهیم مروزی بغدادی اصالتاً اهل مرورود بود،[۱] اما در بغداد سکونت گزید و به فراگیری علوم پرداخت و علم حدیث را نزد سفیان بن عیینه، هشیم بن بشیر و اسماعیل بن جعفر فرا گرفت.[۲] ابوحارث قاری بود و علم قرائت را نزد علی بن حمزه کسائی آموخت و خودش علم قرائت را به احمد بن محمد بن علی بن زریق آموخت.[۳] وی محدثی ثقه و از زهاد بغداد به شمار می‌‌آمد و کسانی چون مسلم، ابوزرعه و بغوی از او حدیث نقل کرده‌اند. او ربیع الاول سال ۲۳۵ در بغداد از دنیا رفت.[۴] آثار او عبارت‌اند از: التفسیر الناسخ و المنسوخ کتاب القراءات السنن[۵] التاریخ[۶] و کتاب القضاء[۷].[۸]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
