تبتل

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

واژه تبتُل به معنی انقطاع الی الله است در عبادت و نیت است: (مفردات راغب، ص ۱۰۷، [بَتَلَ]

﴿إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا * وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلً[۱].

نکات

در این دو آیه:

  1. توجه کامل به پروردگار و انقطاع از غیر او، توصیه خداوند به پیامبر است.
  2. یاد خدا و انقطاع از غیر او توأم با توسعه زندگی مادی از سفارش‌های قرآن به پیامبر: ﴿إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا[۲] تو در روز تلاشی طولانی داری.
  3. لزوم تبتل و توجه کامل به خدا و انقطاع از دیگران و توقعات بی‌جا برای رهبران جامعه اسلامی مطرح شده است[۳].

منابع

پانویس

  1. «تو را در روز، کوششی دراز دامن است * و نام پروردگارت را یاد کن و از همه بگسل و بدو بپیوند» سوره مزمل، آیه ۷-۸.
  2. «تو را در روز، کوششی دراز دامن است» سوره مزمل، آیه ۷.
  3. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱، ص ۲۶۴.