کاربر:Puranzab/صفحه تمرین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۱۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

وحی

واژه‌شناسی لغوی

وحی در لغت به معانی گوناگونی از جمله: اشارت، کتابت، رساله، پیام، سخن پوشیده، شتاب و عجله، اعلام در خفا و القای کلام یا پیام و نوشته ای به دیگران آمده است[۱]. در معناى لغوى وحى، شرط نيست وحى كننده چه كسى باشد، بلكه می‌‏تواند خدا، فرشته، انسان، جن و شيطان باشد و هم‏چنين در گيرندۀ وحى شرط نيست كه چه كسی يا چه چيزى باشد[۲].

وحی در اصطلاح

وحی در اصطلاح به ابلاغ رسالت هاى الهى از سوى خداوند متعال به پیامبران اطلاق مى شود[۳]. وحی پايه و اساس نبوت و از امور ضرورى اديان آسمانى است و آن، ارتباط مرموز و ويژه‏ اى است بين خدا و انسان‏هاى ممتاز و برگزيده‏اى كه پيامبر ناميده مى‏شوند در اين ارتباطِ ويژه، پروردگار متعال به‏ طور مستقيم و يا به وسيلۀ فرشتۀ وحى با پيامبر سخن مى‏ گويد و علوم و معارف و احكام و قوانين و دستورهايى را در قلب نورانى او القا مى‏كند و به او مأموريت مى‏‌دهد تا آن‏ها را به مردم ابلاغ كند. پيامبر نيز در اين ارتباط ملكوتى و فوق‏ العاده به وسيلۀ قلب نورانى‌‏اش، حقايقى را از جهان غيب مى‏گيرد بدون اينكه از حواس خود مدد بجويد يا نياز به فكر و ترتيب قياس داشته باشد و در همين حال منشأ اين داده ‏هاى غيبى يعنى خداى سبحان را مى‏شناسد و به مأموريت سنگين خود كه پيام‏رسانى است آگاهى كامل دارد و از اطمينان و آرامش درونى برخوردار است[۴].

پانویس

  1. ر.ک: خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج 2، ص 112.
  2. ر.ک: امینی، ابراهیم، وحی در ادیان آسمانی، سایت پایگاه اطلاع رسانی آیت الله امینی.
  3. ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، پيام قرآن‏، ج7، ص 320.
  4. ر.ک: امینی، ابراهیم، وحی در ادیان آسمانی، سایت پایگاه اطلاع رسانی آیت الله امینی.