ابن اخی عمرو عاص
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- پسر برادر عمرو عاص جوانی دانا، حلیم و شاعر بود، او به همراه عمویش عمرو عاص از مصر به صفین آمد و در سپاه معاویه قرار داشت؛ اما در مذاکره‌ای که با عمرو عاص داشت، دانست که او به دنبال دنیای معاویه و معاویه هم برای رسیدن به دنیای بهتر با عمرو عاص است، لذا شعری در مذمت معاویه و عمرو عاص سرود و چون این شعر به دست معاویه رسید او را‌طلبید، اما او فرار کرد و به امیرالمؤمنین(ع) پیوست و داستان خود را نقل کرد و امام(ع) او را به خود نزدیک ساخت [۱]. و بدین ترتیب در زمره یاران امیرالمؤمنین(ع) علی(ع) درآمد.
- بدون تردید هرکس موفق می‌شد به معاویه و عمرو عاص نزدیک شود و با آنها درباره جنگ با حضرت علی(ع) صحبت کند، به دنیاپرستی آنان و حقانیت امیرالمؤمنین(ع) پی می‌برد، و در صورتی که گرفتار هوای نفسانی نمی‌بود به سپاه آن حضرت ملحق می‌شد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ وقعة صفین، ص۴۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۳.