تحدی قرآن
مقدمه
برخی گمان کردهاند که قرآن، تنها به اعجاز ادبی خود تحدی کرده است، اما آیاتی مثل آیه ۸۸ سوره اسراء همه انس و جن را به معارضه با قرآن فراخوانده است و اختصاصی به اعجاز ادبی ندارد و إلا مخاطب قراردادن اعراب کافی بود.
ناتوانی مخالفان از معارضه با قرآن
به زعم انگیزه قوی مخالفان و امکانات گسترده آنان بهویژه در عصر جدید، هنوز پاسخی به تحدی قرآن که در همه ابعاد "فصاحت و بلاغت، عمق معانی، روش و اسلوب بیانی و..." با آنهماوردی کند، داده نشده است.
اگر چنین توفیقی در گوشهای از تاریخ، حاصل شده بود، دشمنان اسلام با بهرهگیری از امکانات وسیع تبلیغی خود، آن را در سراسر جهان منعکس میساختند. در حالی که چنین اتفاقی، رخ نداده است[۱].
در مجموع، کدامین بشر میتواند هم آراسته سخن بگوید و هم از هر تشبیه و صحنهآرایی خیالی پرهیز کند؟ زیبایی آهنگ قرآن روح انسان را به پرواز درمیآورد و گردوغبار نشسته بر فطرت الهیاش را میزداید[۲].
به زعم انگیزه قوی مخالفان و امکانات گسترده آنان بهویژه در عصر جدید، هنوز پاسخی به تحدی قرآن که در همه ابعاد "فصاحت و بلاغت، عمق معانی، روش و اسلوب بیانی و..." با آنهماوردی کند، داده نشده است.
اگر چنین توفیقی در گوشهای از تاریخ، حاصل شده بود، دشمنان اسلام با بهرهگیری از امکانات وسیع تبلیغی خود، آن را در سراسر جهان منعکس میساختند. در حالی که چنین اتفاقی، رخ نداده است[۳].
در مجموع، کدامین بشر میتواند هم آراسته سخن بگوید و هم از هر تشبیه و صحنهآرایی خیالی پرهیز کند؟ زیبایی آهنگ قرآن روح انسان را به پرواز درمیآورد و گردوغبار نشسته بر فطرت الهیاش را میزداید[۴].
جستارهای وابسته
- ارضای خواص به قرآن
- ارضای عاطفی به قرآن
- ارضای عقل به قرآن
- ارضای عوام به قرآن
- اعجاز آسانحفظی قرآن
- اعجاز آسانفهمی قرآن
- اعجاز تأثیری قرآن
- اعجاز تصویری قرآن
- اعجاز تناسب آیات
- اعجاز تناسب سوره ها
- اعجاز جامعیت قرآن
- اعجاز جاودانگی قرآن
- اعجاز صوتی قرآن
- اعجاز عدم تحریف قرآن
- اعجاز محتوایی قرآن:
- اعجاز نزولی قرآن
- بلاغت قرآن:
- ترتیب قرآن:
- رفع نیاز بشری به قرآن
- هدایت قرآن
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک. سعیدی مهر، محمد، آموزش کلام اسلامی، ج۲، ص۱۱۰- ۱۱۴.
- ↑ ر.ک. امینی، علی رضا و جوادی، محسن؛ معارف اسلامی، ج۲، ص۶۳.
- ↑ ر.ک. سعیدی مهر، محمد، آموزش کلام اسلامی، ج۲، ص۱۱۰- ۱۱۴.
- ↑ ر.ک. امینی، علی رضا و جوادی، محسن؛ معارف اسلامی، ج۲، ص۶۳.