رئام
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«رئام» عبادتگاهی بود در یمن که مردم این سرزمین، بزرگش می‌داشتند و برای آن قربانی می‌کردند.[۱] اما «بکری»، «رئام» را مخلافی از مخالیف یمن و به نقلی شهری از شهرهای حمیر که در آن أود انبار می‌کردند دانسته،[۲] علت نامیده شدن آن به رئام را به نقل از همدانی – جغرافیدان معروف عرب - انتساب به رئام بن نهقان بن بتع بن زید بن عمرو بن همدان گفته است.[۳] وی همچنین به نقل از همدانی، از وجود بتکده‌ای به نام «رئام» در این منطقه خبر داده، ضمن برشمردن این بتکده برای همدان،[۴] در تحدید و تعیین دقیق‌تر این بتخانه، محل آن را بر رأس کوهی دانسته به نام «أتوه» در مرز ذبیان و در شرق همدان که هنوز (تا زمان همدانی) بقایای آن باقی است.[۵] این بت به اعتقاد مردم یمن، توسط «تبع تبان» نابود شد.[۶][۷]
منابع
پانویس
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۲۷؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۱۰.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۲۰. نیز ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۱۰.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۲۰.
- ↑ سرزمین همدان از جاهلیت تا به امروز در شرق و شمال شرق صنعا واقع بوده است.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۲۰. ابن کلبی این بتکده را در صنعاء و متعلق به حمیر دانسته (ابن کلبی، الاصنام، ص۱۱) و یعقوبی از آن به عنوان بت مردم ازد یاد کرده است. (یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۵۵)
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۲۱.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۴۴.