سید بن طاووس
سید علی بن موسی بن جعفر بن طاووس معروف به «سید بن طاووس» (متولد ۵۸۹ ق حله، و متوفای ۶۶۴ ق)، عارف، فقیه، محدث، مفسر، نقیب شیعیان در زمان حکومت مغول بر بغداد و از عالمان شیعه در قرن هفتم، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: «ابن نما حلی»، «فخار بن معد موسوی»، «حسین بن احمد سوراوی»، «علی بن یحیى بن علی خیاط» به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «اللهوف علی قتلی الطفوف»، «کَشفُ المَحَجَّه»، «فرج المهموم فی تاریخ علماء النجوم» و «سعد السعود للنفوس منضود» برخی از این آثار است[۱]
