حارث بن عبد عمرو

آشنایی اجمالی

وی حارث بن عبد عمرو بن معاذ بن یزید، از بنوجعفر بن کلاب است^[۱]. نام جدش را «معز»^[۲]، «معاز»^[۳] و «معاویه»^[۴] نیز گفته‌اند. ابن حجر^[۵] در بخش سوم کتاب خود (مخضرمین) از او یاد کرده، می‌گوید: حارث دوره جاهلی را درک کرد و بعد از رسول خدا (ص) به اسلام گروید. فرزندش زفر، از بزرگان قبیله خویش^[۶] و در شمار فرماندهان سپاه معاویه در جنگ صفین بود^[۷] که بعدها کارگزار عبدالله بن زبیر در قنسیرین شد^[۸]. گفتنی است نوادگان حارث، به نام‌های «وکیع» و «هذیل» نیز، از مردان شجاع و صاحب نام زمان خود بوده‌اند^[۹].^[۱۰]

↑ ر. ک: ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۲۸۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.
↑ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.
↑ ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۲، ص۱۶.
↑ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۹، ص۳۴.
↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.
↑ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.
↑ منقری، وقعة صفین، ص۲۰۶.
↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۷، ص۴۱.
↑ ر. ک: ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۳، ص۱۰۹؛ زرکلی، خیرالدین، الأعلام، ج۸، ص۷۹.
↑ بانشی، رحمت‌الله، مقاله «حارث بن عبد عمرو»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۷۶.