بحث:سهوالنبی در قرآن

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۳ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آیات مذکور در موضوع سهوالنبی

یکی از ادله طرفداران سهوالنبی آیاتی است که در آنها برای پیامبران کلمه سهو و نسیان به کار رفته است، برای نمونه:  وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَى آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ [۱] و  اذْكُرْ رَبَّكَ إِذَا نَسِيتَ [۲] و  فَلَمَّا بَلَغَا مَجْمَعَ بَيْنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ سَرَبًا [۳] و  قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ [۴] و  وَإِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ [۵] و  سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى * إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى [۶].

برای نمونه ابوعلی جبایی می‌گوید: «این آیه دلیلی است بر رد قول امامیه که می‌گویند نسیان بر انبیاء جایز نیست و حال آنکه سهو مثل بی‌هوشی و خواب است که شیعه این دو را بر انبیاء جایز می‌داند»[۷].[۸]

پانویس

  1. «و ما از پیش به آدم سفارش کردیم اما او از یاد برد و در وی عزمی نیافتیم» سوره طه، آیه ۱۱۵.
  2. «مگر اینکه (بگویی اگر) خداوند بخواهد و چون فراموش کردی پروردگارت را یاد کن» سوره کهف، آیه ۲۴.
  3. «و چون به جایگاه به هم پیوستن آن دو (دریا) رسیدند ماهی خود را فراموش کردند و (ماهی) راه خود را در دریا سرازیر در پیش گرفت (و رفت)» سوره کهف، آیه ۶۱.
  4. «(موسی) گفت: مرا برای آنچه از یاد بردم بازخواست مکن و کار مرا بر من سخت مگیر!» سوره کهف، آیه ۷۳.
  5. «و اگر شیطان تو را به فراموشی افکند پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.
  6. «زودا که تو را خواندن (قرآن) آموزیم و دیگر از یاد نمی‌بری * مگر آنچه را خدا خواهد» سوره اعلی، آیه ۶-۷.
  7. مجمع البیان، ج۴، ص۳۱۶.
  8. سلیمانیان، م‍ص‍طف‍ی‌، مقامات امامان، ص ۲۶۲-۲۶۶.
بازگشت به صفحهٔ «سهوالنبی در قرآن».