اریک
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«اریک» کوهی است در بادیه که شعرا در کلامشان بسیار از آن یاد کرده‌اند. ابوعبیده در شرح شعری از نابغه[۱] آن را وادی ای عنوان کرده و در جای دیگر آورده که أریک دو کوهند در کنار النَّقِرَه، یکی اریک سیاه و دیگر اریک سرخ. دیگران هم اریک را کوهی نزدیک معدن النّقره گفته، آورده‌اند بخشی از این کوه از آن محارب است و قسمت دیگر در اختیار بنی صادر از بنی سلیم.[۲] اما بکری در کتاب خود ضمن تلفظ این مکان به «أُرَیک»، آن را مکانی در دیار غنی بن عصر و ذو حسا –مکانی در بلاد بنی مره-عنوان کرده، به نقل از ابوعبیده آورده که أریک مکانی در بلاد ذبیان است و آن دو أریک است: أریک سیاه و أریک سفید. وی همچنین أریک را کوهی کوچک معرفی کرده که در دامنه آن، أسود، بنی ذبیان و بنی دودان را به هلاکت آورده و زنانشان را به اسارت گرفته است. اما مطالب مندرج در منابع دیگر، حاکی از ارتفاع بلند این کوه است. چنانکه جابر بن حنی تغلبی در شعری که در وصف ناقه‌اش سروده آورده: تصعد فی بطحاء عرق کأنما ترقی الی أعلی أریک بسلم[۳]
وی در ادامه به وجه تسمیه این کوه از لسان أخفش پرداخته، رویش بسیار درخت أراک بر این کوه را عامل نامگذاری این کوه به این نام معرفی کرده است.[۴] برخی منابع هم، أریک را مکانی در القصیم نزدیک رامه و عُنَیزه و نیز مکانی در ربذه دانسته‌اند.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۱۶۴.
- ↑ عنّا ذو حسی من فرتنی، فالفوارع فشطّا أریک، فالتّلاع الدوافع (یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۱۶۴)
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۱۴۴.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۱۴۵.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۲۸۰.