حاکم نیشابوری
ابو عبدالله محمد بن عبدالله بن محمد بن حمدویه ضبّی، مشهور به «حاکم نیشابوری» و «ابن بیع»، محدث، قاضی و تراجم‌نگار شافعی، (متولد ۳۲۱ ق نیشابور، متوفی ۴۰۵ ق)، تحصیلات دینی خود را در محضر اساتیدی همچون: ابوعمرو سماک، ابوالعباس اصم و احمد بن سلمان نجاد به اتمام رساند. او به تألیف کتب دینی و جمع‌آوری احادیث مبادرت ورزیده است و چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «المستدرک علی الصحیحین»، «فضائل الشافعی»، «تاریخ علماء نیشابور» و «تاریخ نیشابور» برخی از این آثار است.[۱]
