بیضه (منزلگاه)
مقدمه
بیضه نام یکی از منزلگاه‌های سر راه کوفه، که بین عذیب و واقصه قرار داشته و متعلق به بنی یربوع بوده است. در همین منطقه وسیع، امام حسین (ع) با سپاه کوفه برخورد کرد و خطبه معروف خویش را برای سپاه حر ایراد فرمود: «أَیُّهَا النّاسُ؛ إِنَّ رَسُولَ اللّهِ(صلى الله علیه وآله) قالَ: «مَنْ رَأى سُلْطاناً جائِراً مُسْتَحِلاًّ لِحُرُمِ اللهِ»[۱] و در همین جا بود که نافع بن هلال و بریر بن خضیر برخاستند و ضمن خطابه‌هایی نصرت و حمایت خویش را از آن امام ابراز کردند. پس از آن، امام ندای الرحیل، الرحیل سر داد و به سوی عذیب حرکت کرد[۲]. بیضه به معنای زمین سفید هموار و بی‌گیاه است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۱۷
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص ۱۰۲
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۸۹.