شیعه و امام (مقاله)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

شیعه و امام(ع) عنوان مقاله‌ای است که به بررسی امامت می‌پردازد.این مقاله توسط محمد هادی یوسفی غروی به زبان فارسی نوشته شده و در کتاب معارف مهدویت به کوشش سعید آذرشین فام به چاپ رسیده است.[۱]

شیعه و امام(ع)
زبانفارسی
نویسندهمحمد هادی یوسفی غروی
موضوعمهدویت، امامت
مذهبشیعه
منتشر شده درمعارف مهدویت
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشر۱۳۹۳

چکیده مقاله

  • نویسینده در این مقاله می‌نویسد: «در این مقاله بر ضرورت وجود پیامبر الهی دو برهان اقامه شده است؛ برهان اول، مبتنی بر نیاز انسان به عدالت فردی و اجتماعی، و عدم توانایی بشر بر درک جزئیات و ظرایف چنین عدالتی و در نتیجه نیاز به پیامبر الهی است. برهان دوم، بر عدم احاطه عقل بشری و مقهور شدن آن در دست خشم و شهوت، و نیاز به وجود فردی دانا به خیر و شرّ و توانا بر مهار نفس، استوار است. یافتن چنین فردی با این توانایی علمی و عملی، تنها برای خداوند میسّر است. قرآن کریم نیز با وجود بیان بسیاری از مسائل، باز هم درباره مسائلی که در آینده پیش می‌‎‌آید، تنها به ذکر اصول و قواعد اکتفا می‌کند و در صورتی که بخواد به امور جزئی مربوط به تمامی زمان‌ها بپردازد، کتابی با صدها برابر حجم قرآن نیز کافی نخواهد بود. بیان این حقایق و راهنمایی شایسته انسان‌ها و تربیت آن‌ها ناگزیر از طریق پیامبران و امامان صورت می‌گیرد. برهان‌های یاد شده در کلمات معصومان (ع) نیز آمده است که در این فصل به پنج مورد آن اشاره می‌شود. برهان دیگر بر ضرورت وجود امام، بداهت نیاز به زمام دار در جوامع بشری است و روشن است، وقتی انسان‌ها وجود پیشوا را لازم و بدیهی بدانند، خداوند به طریق اولی انسان‌ها را بدون تعیین زمام‌دار صالح رها نکرده است. برهان چهارم نیز مبتنی بر لزوم وجود فرد حافظ دین و شریعت می‌باشد».

فهرست مقاله

درباره پدیدآورنده

 
محمد هادی یوسفی غروی

حجت الاسلام و المسلمین محمد هادی یوسفی غروی، (متولد ۱۳۲۷ ش، نجف اشرف)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید ابوالقاسم خوئی، امام خمینی، سید کاظم حسینی حائری و سید محمد صادق حسینی روحانی پیگیری کرد. قاضی، رئیس دادگاه و رئیس دادگستری دادگاه انقلاب دزفول؛ مدرس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، مجمع الفكر، حوزه علمیه و جامعة المصطفی العالمیة؛ عضو شورای علمی گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری؛ عضو انجمن تاریخ‌پژوهان كشور؛ مشاور علمی مجله اندیشه تقریب، مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی از جمله فعالیت‌های وی می‌باشد.

او علاوه بر تدریس در حوزه‏‌های علمیه، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر در آورده است. «موسوعة التاریخ الاسلامی»، «القضا و القدر علی ضوء الکتاب و السنه و العقل»، «من تاریخ الحدیث حتی عهد معاویة»، «القضاء و القدر فی القرآن و الحدیث»، «حاجه الانام الی النبی و الامام، «فی رحاب نهج البلاغه»، «الاسلام و الحضاره الغربیه» و «نهج المسترشدین فی اصول الدین» برخی از این آثار است.[۲]

اثر وابسته به مقاله

پانویس

پیوند به بیرون