بحث:علم لدنی معصوم در حدیث
روایات در مورد علم لدنی
- در مورد علم امام روایات متواتره‌ای در جوامع حدیث شیعه مانند کتاب کافی و بصائر و کتب صدوق و کتاب بحار و غیر آنها ضبط شده است و نشان می‌دهد امام از راه موهبت الهی و نه از راه اکتساب، به همه چیز واقف و از همه چیز آگاه است و هر چیز را بخواهد، به اذن خدا، به ادنی توجیهی می‌داند،[۱] در مورد علم امام نیز روایاتی وجود دارد که نشان می‌دهد این علم موهبتی از جانب خداوند است که شامل حال امام می‌شود.
- مرحوم کلینی دو روایت در این مورد نقل می‌کند:
- امام رضا(علیه السلام) می‌فرمایند: «اگر خداوند بنده‌ای را به امامت برگزیند به او علمی الهی می‌کند که بعد از آن در پاسخ هیچ سؤالی در نمی‌ماند، و به درستی به همه سؤال‌ها پاسخ می‌گوید.»
- امام صادق در ضمن خطبه‌ای صفات و خصوصیات ائمه را توصیف می‌کنند، در ضمن بیان صفات می فرمایند: بعد از آنکه امام قبلی از دنیا رفت خداوند علم خودش را به امام بعدی می‌دهد و اسرار خودش را در نزد او به ودیعه می‌گذارد و او را مخزن علم خویش قرار می‌دهد. در این روایت دو نکته وجود دارد یکی این که علم امام از سوی خداوند به وی اعطا شده است و دیگر آنکه زمان دریافت این علم هم زمان با از دنیا رفتن امام قبلی و عهده‌دار شدن وظایف امامت از طرف امام بعدی است.[۲] و مراد از علم امام، علم باطنی فطری لدنی موهوبی از جانب خداوند عالم است با الهام و وحی - مع الواسطه یا بلا‌واسطه - و یا با هر اسبابی که اختصاص به انبیاء و اوصیاء آنها دارد.[۳]