علم غیب (کتاب)
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
علم غیب کتابی است به زبان فارسی که به بررسی و به بحث علم امام - به ویژه علم غیب امام - می‌پردازد. این کتاب به قلم علی نمازی شاهرودی نوشته شده و دو انتشارات ایرانی: انتشارات نیک معارف و انتشارات ولایت نشر آن را به عهده داشته‌اند.[۱]
| علم غیب | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی نمازی شاهرودی |
| تحقیق یا تدوین | مرتضی اعدادی خراسانی |
| ویراستار | محمد ربانی |
| موضوع | علم و علم غیب |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات *انتشارات ولایت (مشهد، ایران: ۱۳۷۷)
|
| شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۶۱۷۲-۴۳-۲ |
| شماره ملی | ۳۵۰۶۴۳۲ |
درباره کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «پژوهشی است پیرامون اثبات علم غیب پیامبر اسلام (ص) و ائمه (ع)، که به شیوه تحلیلی نگاشته شده است. روش آن کلامی - تفسیری و حدیثی است. اهم موضوعات کتاب چنین است: علم غیب و قدرت پیامبر اسلام(ص) و ائمه (ع) در قرآن و حدیث، پاسخ به شبهات متوسلین به آیات و روایات در نفی علم غیب معصومین (ع)، گفتار دانشمندان شیعه در مورد علم غیب، موارد استفاده از علم غیب».[۱]
فهرست کتاب
مقدمه تحقیق
مقدمه مؤلف
بخش اول: علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در قرآن
- فصل اول: آیات اثبات کننده علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه (ع)؛
- اعطای علم غیب به برگزیدگان ؛
- اعطای علم غیب بر (من ارتضی من رسول)؛
- معنی غیب؛
- احصای همه اشیاء در امام مبین؛
- تفسیر امام مبین به لوح محفوظ؛
- آگاهی امیر‌المؤمنین(ع) به تمامی علوم؛
- آگاهی اهل‌البیت (ع) از اسم اعظم الهی؛
- وجود همه چیز در کتاب مبین؛
- علم ائمه به تمام حقایق قرآن؛
- بیان همه چیز در قرآن؛
- علم کتاب مسطور برای ائمه هدی (ع)؛
- قرار دادن تمامی امور برای امام؛
- دانایی به همه حوادث در نزد امام؛
- اهل‌بیت (ع) متوسمین‌اند؛
- نزول ملائکه و روح بر امام؛
- ارتباط شب قدر با امام؛
- گواه بودن ائمه بر خلق؛
- علم امام بر امور آینده؛
- آگاهی پیامبر و ائمه (ع) از امور؛
- آشنایی مردان الهی به سیمای خلایق؛
- اخبار گذشته و آینده در نزد اهل‌البیت (ع)؛
- فصل دوم: دلالت روایات بر وجود تمامی علوم در قران.
بخش دوم: علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در روایات
- اعطای علم و فهم پیامبر به ائمه هدی (ع)؛
- آگاهی ائمه (ع) از تمامی علومی که به خلق داده شده؛
- علم ائمه (ع) بر آن چه واقع شده و می‌شود، تا روز قیامت؛
- علم ائمه (ع) به وقایع آینده، از طریق مصحف حضرت فاطمه(س)؛
- آگاهی ائمه (ع) از علم جفر؛
- علم ائمه (ع) به بلایا و منایا و فصل الخطاب و انساب؛
- آگاهی ائمه از آجال و اسباب حوادث و امراض؛
- اعتقاد به علم غیب پیغمبر و ائمه هدی (ع) غلو نیست؛
- ائمه (ع) مؤمنین و منافقین و اخیار و اشرار را می‌شناسند؛
- آگاهی ائمه (ع) از خطورات قلبی و اعمال و احوال خلق؛
- تمام علوم انبیا به خاتم الانبیاء (ص) و از ایشان به ائمه رسیده است؛
- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اسامی تمامی پادشاهان در آن است؛
- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اسامی شیعیان و پدرانشان در آن است؛
- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اهل بهشت و جهنم در آن است؛
- ائمه هدی (ع) از انبیای گذشته داناترند؛
- ائمه هدی (ع) خزاین و معادن علم پروردگار و موضع اسرار وحی اویند؛
- آگاهی ائمه (ع) از تمامی کاینات توسط روح‌القدس؛
- دانایی ائمه (ع) به تمامی زبان‌ها و نطق حیوانات؛
- ائمه هدی (ع) محدث‌اند؛
- انتقال علوم از پیغمبر اکرم به امیر‌المؤمنین و ائمه هدی (ع)؛
- عرش بر علم و قدرت اطلاق شده و ائمه (ع) حاملان عرشند؛
- افزوده علم پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع)؛
- جهات علوم ائمه هدی (ع)؛
- ائمه هدی (ع) در علم و قدرت متساوی‌اند؛
- خزاین زمین و کلیدهای آن نزد ائمه هدی (ع) است؛
- سپرده شدن اسرار الهی از پیامبر به امیر المؤنین و سپس به ائمه (ع)؛
- آگاهی ائمه از اعمال و احوال خلایق و وسیله عمود نور؛
- ارائه ملکوت آسمان‌ها و زمین به ائمه هدی (ع)؛
- حجت بودن ائمه (ع) بر جمیع عوالم امکان و خلق زمین و آسمان.
بخش سوم: قدرت پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در قرآن و روایات
بخش چهارم: پاسخ به برخی شبهات
- فصل اول: بررسی آیات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیغمبر و ائمه هدی (ع)؛
- نبودن علم غیب برای غیر خدا؛
- مالک نبودن پیامبر به اموراتش؛
- اختصاص علم غیب بالذات به خداوند؛
- نفی علم غیب بالذات از پیامبر اکرم (ص)؛
- وجود مفاتیح غیب نزد خداوند؛
- نفی علم ذاتی پیامبر (ص)؛
- نفی علم از غیر خدا؛
- کاستی علم مخلوقات؛
- نسبت عدم علم به پیامبر؛
- نداشتن علم غیب در بعضی از امور؛
- اختصاص (علم الساعه) به خداوند؛
- فصل دوم: بررسی روایات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیغمبر و امام (ع)؛
- روایت اول؛
- روایت دوم؛
- روایت سوم؛
- روایت چهارم؛
- روایت پنجم.
بخش پنجم: گفتار دانشمندان شیعه درباره علم غیب
- کلام شیخ طبرسی؛
- گفتار علامه مجلسی؛
- بیان شیخ مفید؛
- گفتار علامه خویی، شارح نهج البلاغه؛
- کلام شیخ بهایی؛
- توجیه گفتاری از صاحب مجمع البیان؛
- گفتار فیض کاشانی؛
- علت تقیه کردن ائمه (ع) و سبب پرسش آنان از برخی موضوعات؛
- بیان علامه مجلسی درباره آگاهی ائمه (ع) از مرگ خود؛
- نظر علامه طباطبایی درباره چگونگی علم ائمه (ع) به علم باطنی؛
- گفتار محقق میرزا تقی طباطبایی تبریزی؛
- کلام فاضل محلاتی؛
- عمل پیغمبر و امام طبق علم و قدرت عادی بشری؛
- تکالیف خاصه و عامه و شرایط آن؛
- نمایه آیات؛
- نمایه روایات؛
- کتابنامه؛
- چکیده عربی و انگلیسی.[۲]
درباره پدیدآورنده
آیت‌الله علی نمازی شاهرودی (متولد ۱۲۹۴ ش، شاهرود، متوفای ۱۳۶۵ ش)، تحصیلات حوزوی را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد نمازی شاهرودی، مهدی اصفهانی خراسانی، سید محمد کاظم یزدی و آخوند خراسانی به اتمام رساند.
او در زمان حیات خود علاوه بر تدریس در حوزه علمیه چندین جلد کتاب را به رشته تحریر درآورده است. «الهادی الی الحق»، «الاعلام الهادیة فی اعتبار الکتب الاربعه»، «ابواب رحمت»، «قرآن و عترت در اسلام»، «معرفة الاشیاء»، «ابواب رحمت»، «رساله تحفة الاحیاء»، «اثبات ولایت» و «مستطرفات المعالى» برخی از این آثار است.[۳]