خار مغیلان
مقدمه
خار درخت “امّ غیلان”، امّ غیلان درخت خارداری است که در بادیه می‌‌روید که گاهی به اندازه درخت سیب یا کوچک‌تر می‌‌شود[۱]. در مرثیه‌ها چنین گفته می‌‌شود که پس از شهادت امام حسین(ع) و حمله دشمن به خیمه‌ها و به آتش کشیدن آنها، کودکان آواره دشت و بیابان شدند و دو کودک در بیابان، دور از جمع اهل بیت، گم شدند و شب زیر خار مغیلان پناه گرفتند و جان باختند[۲]. در منابع معتبر تاریخی چنین چیزی نیامده است[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا «ام غیلان».
- ↑ معالی السبطین، ج ۲، ص ۸۹.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۰.