عوف بن عبدالله ازدی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- عوف فرزند عبدالله بن احمر ازدی، از نیروهای رزمنده و از شیعیان امیرالمؤمنین(ع) بود و در صفین آن حضرت را یاری کرد[۱]. وی شاعر بود و پس از واقعۀ جانگداز کربلا قصیده‌ای طولانی دربارۀ صفین سرود و در قصیده‌اش نام امام حسین(ع) را نیز آورده و شیعه را برای طلب خون آن حضرت تحریص کرده است[۲].
- عوف بن عبدالله ازدی از جمله کسانی است که وقایع کربلا، ندامت مردم کوفه و داستان خروج توابین را نقل می‌کند[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الغدیر، ج۹، ص۳۶۷.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۸ ص۳۸۱؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۳۵۴.
- ↑ ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۵۲ و ۵۸۳.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۰۹۲-۱۰۹۳.