معانقه
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سیره اجتماعی معصومان (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
نشانه دیگر محبت و پیوند اهل ایمان، معانقه (دست به گردن یکدیگر انداختن و یکدیگر را در آغوش کشیدن) است. خداوند پیوستگی مؤمنان را دوست دارد و با این عمل به آنان توجه و عنایت می‌فرماید[۱]. اسحاق بن عمّار[۲] از امام صادق(ع) چنین روایت کرده است: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ فَإِذَا الْتَزَمَا لَا يُرِيدَانِ بِذَلِكَ إِلَّا وَجْهَ اللَّهِ وَ لَا يُرِيدَانِ غَرَضاً مِنْ أَغْرَاضِ الدُّنْيَا قِيلَ لَهُمَا مَغْفُوراً لَكُمَا...»[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ نک: الکافی، ج۲، ص۱۸۴، حدیث ۱.
- ↑ از شخصیت‌های برجسته شیعه و از اصحاب امام صادق و امام کاظم(ع) و از راویان موثقه است. ر.ک: رجال النجاشی، ص۷۱؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۵۲-۶۳؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۷۵۷-۷۷۰.
- ↑ «چون دو مؤمن یکدیگر را در آغوش کشند، رحمت خدا آنان را فراگیرد و چون به یکدیگر فشرده شوند و از آن جز رضای خدا نخواهند و غرض دنیوی نداشته باشند، به آنان گفته شود: آمرزیده شدید» الکافی، ج۲، ص۱۸۴؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۶۳.
- ↑ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی، سیره نبوی، ج۲، ص ۵۹۴.