فخرالدین رازی
«محمد بن عمر بن حسن بن حسین تیمی بکری» معروف به «فخرالدین رازی»، عالم بزرگ، متکلم، فقیه و مفسر ایرانی (متولد ۵۴۴ ق ری، متوفای ۶۰۶ ق هرات)، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: « مجدالدین جیلی»، «كمال سمعانى»، «ضیاالدین عمر» و «محمود بن حسن حمصی» به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «اسرار التنزیل و انوار التاویل»، «لباب الإشارات و التنبيهات»، «المحصول فی علم الاصول»، «منطق الملخص» و «تفسیر فخر رازی» برخی از این آثار است.[۱]
