معری بن أقبل همدانی
مقدمه
معرّی، اهل شام و مردی شاعر و زاهد بود، او از دوستان و علاقه‌مندانِ عمروعاص بود و در سپاه معاویه در صفین حضور داشت، اما بستن فرات از جانب معاویه را امری ناپسند دانست، لذا از شامیان فاصله گرفت و به سپاه امیرالمؤمنین(ع) ملحق شد.
نصر بن مزاحم نقل می‌کند: موقعی که معاویه دستور داد فرات را به روی سپاهیان امیرالمؤمنین(ع) بستند و این را برای خود اولین پیروزی اعلام کرد، معرّی که از دوستان عمروعاص و در سپاه شام بود، ناراحت شد و گفت: شما آب را به روی لشکر عراق بستید و اگر آنها بر شما پیروز شوند، به خدا قسم، شما را از آب منع نخواهند کرد، به علاوه آیا مگر در میان آنها عبد و کنیز، ضعیف و خردسال و بی‌گناه نیست که شما آنها را از نوشیدن آب منع می‌کنید و این اولین ستم شماست نه اولین پیروزی.
معاویه از شنیدن سخنان معرّی ناراحت شد و به عمروعاص گفت: جلو دوستت معرّی را بگیر، و او نزد معرّی آمد و به او تندی کرد. معرّی بلافاصله در این باره قصیده‌ای سرود، بعد در تاریکی شب از سپاه شام خارج شد و به حضرت علی(ع) ملحق شد[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ همان، ص۱۶۳.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۲۶-۱۳۲۷.