غبطه در حدیث

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث غبطه است. "غبطه" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل غبطه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

آیات مربوطه

امام صادق(ع) فرمودند: "مؤمن غبطه می‌برد امّا حسد نمی‌ورزد، و منافق حسد می‌ورزد اما غبطه نمی‌برد" ^[۱]؛
امیرالمؤمنین(ع) فرموند: "... خسارت‌دیده کسی است که دین خود را از دست داده؛ و کسی قابل غبطه‌خوردن است که دینش به سلامت مانده و یقینش نیکو شده باشد" ^[۲]؛ .
امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "غبطه خوردنی‌ترین مردم، کسی است که به سوی نیکی‌ها با سرعت می‌شتابد" ^[۳]؛
امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "بدون تردید انسان ضرر برده، کسی است که عمرش را باخته باشد، و آن‌کس قابل غبطه‌خوردن است که عمرش را در اطاعت از پروردگارش گذرانده باشد" ^[۴]^[۵].

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ وَ الْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَ لَا يَغْبِطُ»؛اصول کافی، ج۲ ص۳۰۷.
↑ «عَنْ‌ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ‌(ع) ...الْمَغْبُونُ‌ مَنْ‌ غُبِنَ‌ دِينَهُ‌ وَ الْمَغْبُوطُ مَنْ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ وَ حَسُنَ يَقِينُهُ‌»؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۲۹۱.
↑ «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌(ع) فِي‌ الغُرُرِ:‌ أَغْبَطُ النَّاسِ‌ الْمُسَارِعُ‌ إِلَى الْخَيْرَاتِ»؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۰۵.
↑ «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌(ع) فِي‌ الغُرُرِ:‌ إِنَّ‌ الْمَغْبُونَ‌ مَنْ‌ غُبِنَ‌ عُمُرَهُ وَ إِنَّ الْمَغْبُوطَ مَنْ أَنْفَذَ عُمُرَهُ فِي طَاعَةِ رَبِّهِ»؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۶۰.
↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۴۴۵-۴۴۶.