عشق به خدا در حدیث

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث عشق به خدا است. "عشق به خدا" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

عشق به خدا در قرآن - عشق به خدا در حدیث - عشق به خدا در نهج البلاغه - عشق به خدا در اخلاق اسلامی - عشق به خدا در معارف دعا و زیارات

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عشق به خدا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

احادیث مرتبط

1. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "خداوند را به خاطر نعمت‌هایی که بهره شما می‌سازد دوست بدارید، و مرا به خاطر دوستی خداوند عزّوجلّ! - دوست بدارید، و خاندانم را به خاطر دوستی من دوست بدارید"؛
2. امام صادق(ع) فرمودند: "در شمار سخنانی که خداوند با موسی بن عمران(ع) به آرامی گفتگو کرد، آن بود که فرمود: ای فرزند عمران! هرکس گمان کند که مرا دوست دارد امّا چون شب فرارسد خوابیده و از من غافل می‌شود، دروغ گفته است؛ آیا نه چنان است که هر عاشقی دوست دارد با معشوق خود خلوت گزیند!. ای موسی! من این‌گونه بر دل‌های دوستدارانم آگاهم، که چون شب فرا رسد چشم‌هایشان از قلبشان گشته به سوی من متوجّه می‌شود و عذاب من در مقابل آنان به نمایش در می‌آید، آنان بر اساس مشاهده و حضور در محضر من با من به سخن و مکالمه می‌پردازند. ای موسی! از قلب خود خشوع و از بدن خود خضوع و از چشم خود اشک در تاریکی شب را نصیب من گردان، تا مرا نزدیک به خود و پاسخ دهنده به خود بیابی" ؛
3. در زبور آمده است: "ای داود! آنچه می‌گویم را بشنو: ... هر کس به پیشگاه من آید در حالی که مرا دوست می‌دارد، او را به بهشت وارد می‌کنم"؛
4. امام صادق(ع) فرمودند: "هرکس می‌خواهد بداند نزد خداوند چگونه است، باید ببیند خداوند نزد او چگونه است"؛
5. امام صادق(ع) فرمودند: مردمان خداوند را به سه گونه به عبادت می‌گیرند: یک گروه او را به خاطر میل و رغبت در ثوابش عبادت می‌کنند، این عبادت گروه حریصان است و این حالت حالت طمع می‌باشد؛ و گروهی دیگر او را از ترس آتش عبادت می‌کنند، این عبادت بردگان است و این حالت حالت ترس است؛ امّا من او را به خاطر دوست داشتنش عبادت می‌کنم، این عبادت بزرگواران است و این حالت، حالت امنیّت است، چه او خود می‌فرماید: ﴿مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ﴾؛ ﴿قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ﴾ هرکس خداوند عزّوجلّ! - را دوست بدارد خداوند او را دوست خواهد داشت، و هر کس که خداوند دوستش بدارد در شمار ایمنان خواهد بود"؛
6. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: خداوند عزّوجلّ! - به همرازش موسی وحی فرستاد که: مرا دوست بدار و مردم را دوستدار من گردان. موسی گفت: پروردگارا! تو را دوست می‌دارم امّا چگونه مردم را دوستدار تو سازم؟، خطاب شد: نعمت‌های من بر آنان را نزدشان یاد کن و نیز بلاهای مرا، چه آنان یاد نمی‌کنند یا نمی‌شناسند از من مگر نیکی‌ها را"؛
7. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "خداوند به داود فرمود: مرا دوست بدار و مردم را دوستدار من گردان. گفت: پروردگارا! آری من تو را دوست می‌دارم، امّا چگونه مردم را دوستدار تو گردانم؟ خطاب فرمود: نعمت‌های مرا نزد آنان یاد کن، چه چون تو نعمت‌های مرا برای آنان یادکنی مرا دوست خواهند داشت"؛
8. امام صادق(ع) فرمودند: "هیچ‌کس ایمان خالص به خداوند پیدا نمی‌کند، تا آن‌گاه که خداوند نزد او از خودش و پدرش و مادرش و فرزندانش و خانواده‌اش و مالش و از تمامی مردم، محبوب‌تر باشد"؛
9. امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "هرکس می‌خواهد که بداند جایگاه و منزلتش نزد خداوند چگونه است، باید بنگرد که منزلت خداوند نزد او چگونه است، چه هرکس که در میان دو مطلب از دنیا و آخرت مخیَّر شد و امر آخرت را بر امر دنیا ترجیح داد، این همان کسی است که خداوند را دوست می‌دارد؛ و هرکس که امر دنیا را بر آخرت برگزید، این همان کسی است که خداوند متعال نزد او رتبه‌ای ندارد"
10. امام صادق(ع) فرمودند: "قلب حرم خداوند است، در حرم خدا غیر خدا را منزل مده"؛
11. روایت شده که موسی(ع) گفت: پروردگارا! مرا از نشانه رضایت خود از بنده‌ات آگاه گردان، خداوند نیز به او وحی فرمود: وقتی خود را چنین یافتی که مسکینان را دوست می‌داری و جبّاران و ستمکاران را مبغوض و ناخوش، این نشانه رضایت من است" .

منابع

• مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۳