وحی قرآنی (مقاله)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

وحی قرآنی عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی ماهیت وحی می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۵ صفحه‌ای به قلم جعفر سبحانی نگاشته شده و در فصلنامه کلام اسلامی (شماره ۶۵، بهار ۱۳۸۷) منتشر گشته است.[۱]

وحی قرآنی
رتبه علمیعلمی پژوهشی
زبانفارسی
نویسندهجعفر سبحانی
موضوعمجاری علم لدنی، وحی، وحی در قرآن
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه کلام اسلامی
وابسته بهمؤسسه تحقیقاتی و تعلیماتی امام صادق (ع)
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشربهار ۱۳۸۷
شماره۶۵
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

چکیده مقاله

این مقاله چکیده ندارد.

فهرست مقاله

  • لزوم ادراکی به نام وحی در تکامل انسان؛
  • وحی برتر از ادراک بشری است؛
  • تکامل انسان در سایه وحی؛
  • حقیقت وحی ادراک عادی نیست؛
  • وحی قابل اندازه‌گیری با ابزار مادی نیست؛
  • الهیون محافظه کار؛
  • چرا این آگاهی همگانی نیست؛
  • وحی از نظر لغت و قرآن؛
  • نظریه دکتر سروش در مورد وحی قرآنی؛
  • منابع.

دربارهٔ پدیدآورنده

 
جعفر سبحانی

آیت الله جعفر سبحانی (متولد ۱۳۰۸ ش، تبریز)، از مراجع تقلید شیعیان و اساتید خارج حوزه علمیه قم می‌باشد. تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، امام خمینی و علامه طباطبایی به اتمام رساند. مشارکت در تأسیس مجله مکتب اسلام، شرکت در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تأسیس مؤسسه تعلیماتی تحقیقاتی امام صادق (ع)، ایجاد رشته تحصیلی کلام اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر انجام فعالیت‌های علمی و اجرایی به تألیف آثار فراوان با موضوعات تفسیر، حدیث، فقه، اصول، کلام، تاریخ، فلسفه، ملل ونحل، رجال، درایه، نقد وهابیت و زمینه‌های دیگر علوم اسلامی و انسانی اهتمام ورزیده است و تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «مفاهیم القرآن»، «آگاهی سوم یا علم غیب»، «خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل»، «پیشوایی از نظر اسلام (امامت و خلافت)»، «شفاعت از دیدگاه قرآن و حدیث و عقل»، «کاوش‌هایی پیرامون ولایت»، «فروغ ابدیت»، «خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم (ع)»، «مصحف علی (ع)»، «منبع علم و آگاهی امامان (ع)» و «مصحف فاطمه»برخی از این آثار است.[۲]

پانویس

دریافت متن