عتبات عالیه
مقدمه
عتبه، به معنی آستانۀ در است، چه بالا یا پایین. عتبات، نام بالغلبه است مشاهد متبرکه را، مانند مشهد حضرت علی(ع) و حضرت حسین(ع) و دیگر مزارات امامان[۱]. عتبه در معنای کلّی خود، شامل همۀ حرم‌های معصومین و آستانه‌های مقدسه می‌شود که درگاه آنها مورد تکریم و بوسیدن و زیارت شیفتگان قرار می‌گیرد؛ اما زیارت عتبات، که اغلب همراه با زیارت حج مطرح می‌شود، بیشتر زیارت کربلا، نجف، کاظمین و سامرا مراد است[۲][۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ مجموعه ۱۱ جلدی «موسوعة العتبات المقدسه»، به معرفی تاریخچه و مختصات اینگونه عتبات مقدسه در ایران، حجاز، عراق، شام و فلسطین پرداخته است.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۳۲.