ترجمه الغدیر ج۲۰ (کتاب)
ترجمه الغدیر ج۲۰، جلد بیستم از مجموعهٔ بیست و دو جلدی ترجمه الغدیر است که به مسئله ولایت امیرالمؤمنین(ع) می‌پردازد. این کتاب اثر عبدالحسین امینی است که توسط جلال‌الدین فارسی ترجمه گردیده و انتشارات بنیاد بعثت انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
| ترجمه الغدیر ج۲۰ | |
|---|---|
 | |
| از مجموعه | [[ترجمه الغدیر (کتاب)|ترجمه الغدیر]][[رده:مجموعه کتاب ترجمه الغدیر]] |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | عبدالحسین امینی |
| مترجم | جلال‌الدین فارسی |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات بنیاد بعثت|انتشارات انتشارات بنیاد بعثت]][[رده:انتشارات انتشارات بنیاد بعثت]] |
| محل نشر | تهران، ایران |
| سال نشر |
|
| شابک | ۹۷۸۹۶۴۳۰۹۰۱۷۳ |
دربارهٔ کتاب
در این مورد، اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست کتاب
در این مورد، اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورندگان
| عبدالحسین امینی (پدیدآورنده) |
|---|
 عبدالحسین امینی، فقیه، مورخ، دین‌شناس، قرآن‌شناس، حدیث‌شناس، کتاب‌شناس، نویسنده و خطیب مصلح دوران در سال ۱۳۲۰ ق در تبریز دیده به جهان گشود. پدر او شیخ احمد امینی تبریزی از عالمان با تقوا بود و مردم به ایشان همواره به دیده احترام می‌نگریستند. میرزا احمد از فقها و مجتهدان زمان خود بود و در زهد و پارسایی زبانزد همگان. او در سال ۱۳۰۴ ق به تبریز مهاجرت کرد و برای هیشه ساکن آن‌جا شد. علامه امینی تحصیلات مقدماتی را در مدرسه طالبیه در زادگاه خویش آغاز کرد، اما در عین‌حال مکتب پدر اولین مکتب‌خانه او بود. پدرش ادبیات فارسی، عربی، منطق و تا اندازه‌ای فقه و اصول را به فرزند خویش آموخت. در کنار این‌ها، امینی به کتاب‌های حدیثی و اعتقادی نیز اشتیاق فراوان داشت، ولی با این همه، قرآن و نهج البلاغه دو کتاب گران‌قدر برای آموزش او بود. در سن پانزده‌سالگی راهی حوزه علمیه نجف اشرف شد و از محضر اساتیدی چون حضرات آیات سید محمد باقر الحسینی فیروزآبادی، سید ابوتراب خوانساری، میرزا علی بن عبدالحسین ایروانی و میرزا ابوالحسن مشکینی کسب علم کرد و تا حدود ۳۲ سالگی در نجف مشغول کسب معارف الهی بود. پس از آن به زادگاه خویش بازگشت و چند صباحی در تبریز به تدریس و تحقیق پرداخت. اما جذبه نجف او را بار دیگر به‌سوی خویش کشاند و عزم سفر کرد و تا آخر عمر خانه و کاشانه خویش را در آن دیار قرار داد و از محضر علمای بزرگی چون آیات عظام میرزا محمد حسین نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، محمد حسین آل‌کاشف الغطاء، غروی اصفهانی، میرزا علی شیرازی، شیخ علی اصغر ملکی تبریزی و شیخ آقا بزرگ تهرانی بهره‌ها برد و موفق به کسب درجه اجتهاد شد. از آن پس روح جست‌وجوگر و خستگی‌ناپذیرش، او را در مسیر تحقیق و پژوهش در حوزه‌های مختلف علوم دینی به‌ویژه عرصه‌های فقهی، کلامی، تقسیری و تاریخی قرار داد و باعث خلق آثار بسیار این دانشمند بزرگ شد؛ آثاری که هر یک دارای ارزش‌های بدیع علمی در حوزه دین‌پژوهی است. |
| جلال‌الدین فارسی (مترجم) |
|---|
 |
کتاب‌های وابسته
- اصل مجموعه؛
- ترجمه الغدیر ج۱ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۲ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۳ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۴ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۵ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۶ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۷ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۸ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۹ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۰ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۱ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۲ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۳ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۴ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۵ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۶ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۷ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۸ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۱۹ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۲۱ (کتاب)؛
- ترجمه الغدیر ج۲۲ (کتاب).