هشیم بن بشیر سلمی
مقدمه
ابومعاویه هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم در سال ۱۰۴ یا ۱۰۵ هـ در بخارا متولد شد.[۱] برخی او را اهل واسط دانسته‌اند.[۲] وی از موالی بنی سلیم[۳] بود و در بغداد سکونت داشت.[۴] از زهری، عمرو بن دینار و دیگران حدیث شنید.[۵] محدثانی چون شعبه، ابن مبارک[۶] و ثوری[۷] از او روایت نقل کرده‌اند.
گویند که پدرش آشپز حجاج بن یوسف بود[۸] و هشیم علی‌رغم میل پدر، به تحصیل علم و کتابت حدیث روی آورد و با ابوشیبه قاضی در فقه مناظره کرد.[۹] وی مفسر،[۱۰] فقیه، قاری و محدث بود[۱۱] و در روایت تدلیس می‌‌کرد.[۱۲] هشیم در قیام ابراهیم بن عبدالله، برادر نفس زکیه، در واسط شرکت کرد و پسرش معاویه در آن حادثه کشته شد.[۱۳] سرانجام در شعبان[۱۴] سال ۱۸۳ یا ۱۸۸ [۱۵] در بغداد وفات یافت[۱۶] و در گورستان خیزران به خاک سپرده شد.[۱۷] کتاب التفسیر، السنن، المغازی و القراءات[۱۸] از آثار اوست [۱۹].[۲۰]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ تهذیب الکمال ۳۰/۲۷۲.
- ↑ الثقات ۷/۵۸۷.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۲/۴۳۲.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
- ↑ الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
- ↑ المنتظم ۸/۸۸۹.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
- ↑ طبقات المفسرین (داوودی) ۲/۳۵۳.
- ↑ معجم المؤلفین ۱۳/۱۵۰.
- ↑ الثقات ۷/۵۸۷.
- ↑ الاعلام ۸/۸۹.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
- ↑ الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۲۷-۸۲۸.