افراط
مقدمه
إِفْرَاط: تجاوز بیشتر و تفریط کوتاهی و تقصیر بیشتر است.
﴿يَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ﴾[۱] ﴿لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ﴾[۲] . ﴿مُفْرَطُونَ﴾ در قرآنها بصیغه مفعول است و بصیغه فاعل و ایضاً "مُفَرِّطُونَ" بکسر راء از باب تفعیل نیز خواندهاند.
از آیه فهمید که آنانکه بخدا نسبت زائیدن و فرزند میدهند پیش از دیگران بآتش وارد خواهند شد.
﴿وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا﴾[۳] . فرط (بر وزن عنق) بمعنی افراط و تجاوز است یعنی از هوای نفس پیروی کرده و کارش تجاوز و تعدّی بود "الْفُرُطُ: الامر المجاوز فيه عن الحدّ"