جبیر بن نوفل
آشنایی اجمالی
برخی صحابه‌نگاران به نقل از مطین، باوردی و ابن منده، نام وی را در شمار صحابه آورده‌اند[۱]، ولی در آن تردید شده است[۲]. ابن حبان[۳] گوید: گفته‌اند وی از صحابه است؛ زیرا در سلسله سند روایتش لیث بن ابی سلیم قرار دارد. منشأ صحابی دانستن وی، روایتی است که او از رسول خدا(ص) درباره حد تقرب انسان به خداوند از راه نماز و قرآن نقل کرده است[۴]، ولی برخی این روایت را از جبیر بن نفیر و آن را مُرسل دانسته‌اند. از این رو، در اینکه حدیث از جبیر بن نوفل باشد و بتوان او را از صحابه دانست، تردید کرده‌اند[۵]. ذهبی[۶] نیز وی را همان جبیر بن نفیر دانسته است. البته احتمال اینکه این حدیث مانند بسیاری از احادیث دیگر، از چند صحابی نقل شده باشد، وجود دارد. .[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۵۲۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۱۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۱.
- ↑ ر.ک: مغلطای، علاء الدین بن قلیج، الانابة إلی معرفة المختلف فیهم من الصحابه، ج۱، ص۱۳۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۱.
- ↑ ابن حبان، محمد، مشاهیر علماء الأمصار، ج۳، ص۵۰.
- ↑ ر.ک: طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۱۴۷.
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۱۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۱.
- ↑ ذهبی، تجرید أسماء الصحابه ج۱، ص۷۹.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «جبیر بن نوفل»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۷۲ - ۳۷۳.