ابن قانع

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

ابوالحسین عبدالباقی بن قانع بن مرزوق بن واثق بغدادی اموی مشهور به ابن قانع از موالی بنی امیه بود و به سال ۲۶۵ هجری به دنیا آمد[۱] و در راه به دست آوردن حدیث، سفرهای بسیاری کرد. [۲] از شخصیت‌هایی چون ابراهیم بن اسحاق حربی، محمد بن علی و حارث بن ابی اسامه حدیث شنیده و روایاتی را نقل کرده است. [۳] گویا شیخ طوسی او را شیعه و در شمار کسانی که روایتی از امامان(ع) نقل نکرده‌اند، نام برده است. [۴] او شاگردان و راویانی داشته که از آن میان می‌‌توان افرادی همچون دارقطنی[۵] حاکم نیشابوری[۶] و عدی بن عبدالله را نام برد.[۷] دارقطنی وی را از راویان دارای اشتباه می‌‌دانست که بر خطاهای خود پافشاری داشت؛ ازاین رو برقانی بر خلاف توثیق بغدادی[۸] و خوش بینی ذهبی که او را فردی کثیرالحدیث و آگاه معرفی کرده. نامبرده را ضعیف و حدیثش را گرفتار آفت ناشناخته بودن متن آن می‌‌دانست. [۹] بر اساس آنچه در برخی منابع آمده، او مذهب حنفی داشته است. [۱۰] گفته شده وی حدود دو سال پیش از مرگ دچار اختلال حواس شد و روایات منقوله او در این مدت به هم آمیخته است. [۱۱] تاریخ درگذشت او به سال ۳۵۱ یا ۳۵۴ هجری بود. [۱۲] آثاری به وی نسبت داده شده که عبارت‌اند از: معجم الشیوخ[۱۳] التاریخ[۱۴] السنن عن اهل البیت(ع)[۱۵] و معجم الصحابه[۱۶].[۱۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1.   جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۸۹.
  2. شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۵۲۷.
  3. ابن جوزی، المنتظم، ج۱۴، ص۱۴۷.
  4. رجال (الطوسی) ۴۸۸.
  5. دارقطنی، سنن دارقطنی، ج۱، ص۱۸۱.
  6. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۱، ص۱۴۳.
  7. حمزة بن یوسف سهمی، تاریخ جرجان، ص۲۸۴.
  8. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۸۹.
  9. شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۵۲۷.
  10. ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۳، ص۳۸۴.
  11. شمس الدین ذهبی، تاریخ الاسلام، ج ۲۶، ص۵۹.
  12. ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۳، ص۳۸۳.
  13. حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۳۵.
  14. ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۲، ص۲۴۸.
  15. الفهرست (الطوسی) ۱۲۲.
  16. شمس الدین ذهبی، تذکره الحفاظ، ج۳، ص۸۸۳.
  17. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۲۴۶.